با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
تلاش برای یافتن ردی از نظریه تکامل در ادبیات جهان اسلام، به نخستین روزهای طرح نظریه تکامل داروین بازمی گردد؛ تلاشی که به دلیل تمییز ندادن نگاه سلسله مراتبی ارسطویی از تکامل داروینی، در عمل بیهوده بوده است. شیخ محمدرضا نجفی اصفهانی در کتاب نقد فلسفه دارون (۱۳۳۱ قمری/ ۱۹۱۳ میلادی) اصل نظریه تکامل را پذیرفت و آن را از حواشی مادی گرایانه اش تمییز داد، اما می کوشد نظریه تکامل انسان را از منظر علمی نقد و رد کند. میرزا عنایت الله دستغیب شیرازی رساله سردارنامه به سال ۱۳۴۲ قمری نوشت. او میکوشید تا نشان دهد این نظریه نه تنها با اندیشههای اسلامی تعارضی ندارد، بلکه در میان مسلمانان سابقه هم دارد و معتقد بود که تنها بیان داروین با چگونگی بیان گذشتگان ما متفاوت است و نظر او به بیان دیگر در آثار ابن عربی، مسکویه و صدرالدین شیرازی آمده است